بعد از ظهر بود. گردان آماده میشد که شب عملیات
کند. فرمانده گردان با معاونش شوخی داشت، میگفت: خوب دیشب نگذاشتی ما
بخوابیم، پسر! مردن که دیگر این همه گریه و زاری ندارد. به خودم گفته بودی،
تا حالا صد دفعه کارت را درست کرده بودم. چیزی که اینجا فراوان است،
مرگه. بعد دستش را زد پشتش و گفت: بیا! بیا برویم ببینم چه کار میتوانم
برایت بکنم.
سید مهدی فهیمی
عرض شود که هفته پیش تعطیل بود و ما در کنار کانون گرم خانواده نشسته بودیم و داشتیم مگسهای بی فرهنگ روی دیوار را می کشتیم. ناگهان خواهرجان هین بلندی کشید که صوت آن با صدای والده که فرمودند: خدا مرگم بده و نچ نچ ابوی در هم آمیخت.
ما ابتدا با خودمان گفتیم: لابد تلویزیون صحنه های قتل عام لیبی و بحرین یا گرسنگان آفریقایی را نشان می دهد که خانواده اینگونه متأثر شده اند! اما طبق معمول کنف شدیم چراکه دیدیم تلویزیون دارد از این میان برنامه های خنده دار پخش می کند.
در اولین تصویر پسربچه پاک و معصومی، در حال دوچرخه سواری، سرش به شاخه درختی گیر کرد و با مغز به زمین افتاد. در تصویر دوم جوانی در حال انجام حرکات نمایشی به علت آماتور بودن پاهایش به هم گیر کرد و روی ستون فقراتش فرود آمد.
در تصویر سوم، اسبی که حیوان نجیبی بود، سوارش را بر زمین کوبید و چهار-پنج متری او را به دنبال خود کشید.
همراه تصویر هم یک موزیک بسیار شاد و کمیک و صدای قه قه خنده پخش می شد. البته ما اصلا دلمان برای آنها نسوخت چراکه در هر حال خارجی بودند و خارجی اجنبی محسوب می شود و اجنبی موجودی پلید است. در حقیقت تماشای این صحنه ها جرقه ای را در ذهنمان روشن کرد.
آقا جان! مگر خودمان دستمان علیل است که تصاویر خنده دار خارجی ها را نشان بدهیم؟! از قدیم الایام گفته اند: آدمی باید دستش را به زانوی خودش بگیرد و بلند شود. ما خودمان استعداد و پتانسیل بالایی در زمینه تولید اینگونه تصاویر داریم. کافیست در خیابانها دوربین مخفی کار بگذاریم و تصاویر زمین خوردن، تصادف و به طور کلی آسیب دیدن ملت را ضبط کنیم. سپس روی صحنه ها یک موزیک دوبس دوبس و مفرح همراه با صدای خنده می گذاریم و با عناوینی مثل لحظات خاطره انگیز، ثانیه های شیرین، دقایق خنده ناک، ساعت شیرین، سوژه خنده و امثالهم از تلویزیون پخش می کنیم و اینگونه اسباب انبساط خاطر خلق خدا را فراهم می کنیم.
حالا اینکه ملت با دیدن این صحنه ها اعصابشان خراب می شود؛ به خاطر بی ذوق بودنشان است وگرنه تماشای آسیب دیدن و درد و عذاب کشیدن آدمها خیلی نشاط آور و مفرح است!
مخبرالسلطنه